Ελλάδα

Η Σαμοθράκη είναι νησί του Θρακικού Πελάγους. Βρίσκεται στο βορειοανατολικό τμήμα του Αιγαίου, μεταξύ των νησιών Λήμνος, Ίμβρος και Θάσος, και απέχει 24 ναυτικά μίλια από την Αλεξανδρούπολη. Πρωτεύουσα του νησιού είναι το χωριό Χώρα, ένας αμφιθεατρικά χτισμένος οικισμός Η επιφάνεια του νησιού είναι 178 τετραγωνικά χιλιόμετρα, ενώ η υψηλότερη κορυφή του έχει υψόμετρο 1.611 μέτρα. Με αυτό το ύψος, η Σαμοθράκη είναι το ψηλότερο ελληνικό νησί στο Αιγαίο – με την εξαίρεση των δύο μεγαλονήσων, της Κρήτης και της Εύβοιας. Το όνομα του βουνού είναι Σάος και οι ντόπιοι το ονομάζουν «Φεγγάρι» (όπως και την υψηλότερη κορυφή του), καθώς είναι «τόσο ψηλό, που κρύβει το φεγγάρι». κατοικήθηκε για πρώτη φορά από τους Πελασγούς και αργότερα από τους Θράκες. Ο Διόδωρος ο Σικελιώτης αναφέρει ως πρώτο έποικο του νησιού τον Βούτη, γιο του θεού του βορείου ανέμου Βορέα.[3] Η αρχαία πόλη, η Παλαιόπολη, βρίσκεται στα βόρεια του νησιού, ενώ παραμένουν τα επιβλητικά αρχαία τείχη της, χτισμένα σε κυκλώπειο ύφος. Στα τέλη του 8ου αιώνα π.Χ. το νησί αποικίστηκε από Έλληνες της Σάμου. Καταλήφθηκε από τους Πέρσες το 508 π.Χ., αλλά αργότερα βρέθηκε υπό τον έλεγχο της Αθήνας. Στη συνέχεια και μέχρι το 168 π.Χ. βρισκόταν κάτω από μακεδονική κυριαρχία. Κατά τη ρωμαϊκή, και ιδιαίτερα την αυτοκρατορική περίοδο, χάρη στο ενδιαφέρον των Ρωμαίων αυτοκρατόρων και τον σεβασμό τους προς τους Μεγάλους Θεούς, η ακτινοβολία της Σαμοθράκης είχε πια ξεπεράσει τα σύνορα του ελλαδικού χώρου και έγινε διεθνές θρησκευτικό κέντρο, όπου συνέρρεαν πλήθη προσκυνητών (αξιωματούχων και απλών πολιτών) απ' όλο τον ρωμαϊκό κόσμο. Εκτός από το ιερό της Σαμοθράκης, στη μεγάλη ανάπτυξή της είχαν συμβάλει επίσης τα δυο λιμάνια που διέθετε η πόλη, και τα οποία αποτελούσαν έναν από τους κυριότερους σταθμούς για τα πλοία που χρησιμοποιούσαν τον θαλάσσιο δρόμο Τρωάδας-Μακεδονίας, ενώ πρόσφεραν παράλληλα στους κατοίκους της τις απαραίτητες προϋποθέσεις για την ανάπτυξη αξιόλογης εμπορικής δραστηριότητας. Η Οθωμανική Αυτοκρατορία κατέκτησε τη Σαμοθράκη το 1457 και όταν ο κάτοικοι του νησιού επαναστάτησαν το 1821, οι Τούρκοι σκότωσαν το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού πληθυσμού (Ολοκαύτωμα της Σαμοθράκης) την 1η Σεπτεμβρίου 1821, όταν 1.500 Έλληνες πουλήθηκαν ως σκλάβοι στα παζάρια της Ανατολής[1] Το νησί απελευθερώθηκε οριστικά μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους το 1913, αν και πέρασε ένα μικρό διάστημα υπό βουλγαρική κατοχή κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

Το σημερινό όνομα της νήσου προέρχεται από το αρχαιοελληνικό Σάμος, που σημαίνει “ύψος κοντά στο γιαλό” και ήταν μία από τις ονομασίες της κατά την αρχαιότητα, σύμφωνα με τον Ηρόδοτο. Το όνομα του νησιού είναι ευρύτατα γνωστό λόγω του αγάλματος της πτερωτής Νίκης (Νίκη της Σαμοθράκης), που βρίσκεται σήμερα στο Λούβρο των Παρισίων και χρονολογείται από το 220-190 π.Χ. Εικάζεται ότι το άγαλμα ήταν ανάθημα των Ροδίων στους Μεγάλους Θεούς για κάποια θαλάσσια νίκη και ανακαλύφθηκε τεμαχισμένο σε 118 κομμάτια, διάσπαρτα στην περιοχή του ιερού τους, το 1863 από το Γάλλο αρχαιολόγο Charles Champoisea

Το νησί χαρακτηρίζεται από πυκνή βλάστηση , πολλά δάση και πολλές πηγές νερού. Στο βόρειο τμήμα του κυριαρχούν τα πλατάνια, οι ελιές, οι βελανιδιές, οι καστανιές, τα σφενδάμια και τα θαμνόκεδρα. Μεγάλες εκτάσεις του νησιού καλύπτονται από πλατάνια τα οποία πολλές φορές φτάνουν και μέχρι την θάλασσα. Στη Σαμοθράκη θα συναντήσετε επίσης και κάποια σπάνια δέντρα, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε όλη τη Μεσόγειο, όπως ο Ίταμος και η Κελτίδα. Στο νότιο τμήμα του νησιού συναντάμε κυρίως ελαιώνες και έναν κάμπο αγροτικής γης. Οι θάμνοι που ευδοκιμούν στο νησί είναι οι τσικουδιές, οι κουμαριές, τα σχίνα, οι μυρτιές, οι αγριοτριανταφυλιές, οι αγριοκληματαριές, οι αγριογκορτσιές, τα σπαρτά και τα ρείκια. Μεγάλη έκταση καταλαμβάνουν κυρίως οι θαμνότοποι από μυρτίες ,κουμαριές και φυλλίκια. Επίσης σπάνια είδη κάκτων συναντώνται στη διαδρομή προς το Λάκκωμα. Ακόμα , μεγάλη έκταση καταλαμβάνουν τα δάση με τις αιωνόβιες βελανιδιές με κυρίαρχα τα είδη Quercus frainetto, Quercus pubescens και Quercus dalechambii. Φυσικό πευκοδάσος υπάρχει στην περιοχή των Κήπων και τεχνητό πευκοδάσος γύρω από τη Χώρα Σαμοθράκης. Σε μόνο τρία νησιά της Ελλάδας, την Σαμοθράκη, την Θάσο και την Εύβοια, συναντώνται τα καταπράσινα δέντρα με τους κατακόκκινους καρπούς τους, οι λεγόμενοι ίταμοι taxus baccata. Γενικότερα, στο νησί υπάρχουν περίπου 1000 είδη χλωρίδας από τα οποία 20 είναι σπάνια και 14 είναι ενδημικά.

Το φθινόπωρο και την άνοιξη το νησί γίνεται καταφύγιο αποδημητικών πτηνών τα οποία σταματάνε για να τραφούν και να ξεκουραστούν πριν συνεχίσουν το μεγάλο τους ταξίδι. Εδώ συναντώνται μεταναστευτικά και σπάνια γεράκια οι μαυροπετρίτες (οι οποίοι φωλιάζουν στη νότια πλευρά του νησιού) , αρπακτικά πουλιά (γεράκι , χρυσαετός) , λευκοπελαργοί και πολλά μικρόπουλα. Οι ποικιλία των πτηνών που διέρχονται έστω και περιστασιακά από το νησί είναι συνέπεια του γεγονότος ότι η Σαμοθράκη αποτελεί έναν σημαντικό βιότοπο κατάλληλο για το φώλιασμα και την τροφή πολλών ζώων. Η τεράστια ποικιλία σε θαλάσσια είδη και ψάρια (πάνω από 4000) και οι πολλές σπηλιές που υπάρχουν στο νησί αποτελούν πόλο έλξης για τις φώκιες monachous-monachous και τις θαλάσσιες χελώνες caretta-caretta που αποζητούν καταφύγιο. Εξάλλου οι θαλάσσιοι βιότοποι γύρω από το νησί είναι από τους σημαντικότερους και πλουσιότερους σε όλη την Ελλάδα.Τέλος, στο νησί συναντάτε το σπάνιο είδος πλέον ελληνικού αγριοκάτσικου που ανήκει σε συγγενική οικογένεια με το κρητικό κρι-κρι. Λιβελούλες, φίδια και διαφόρων ειδών έντομα αποτελούν κι αυτά μέρος της πανίδας του νησιού.